سعید معدنی:

به نظرم میتوانیم مدرسه را شاد کنیم اما برخی موانع وچالش هایی در آموزش وپرورش وجود دارد که اجازه نمی دهد مدیر مدرسه فضا را برای دانش آموزان شاد کند و حتی می توان مراسم صبگاه را شادتر کرد اما مدیر این اجازه را ندارد و برای همین هم اکنون شاهد این هستیم که محیط مدرسه چندان بانشاط نیست.

از طرفی متأسفانه دانش آموزان در خانه های کوچک آپارتمانی زندگی می کنند و فضایی برای جنب و جوش ندارند بعد از خانه هم ساعتها در مدرسه هستند و در مدرسه نیز فضای استانداری برای فعالیت های دانش آموزان وجود ندارد برای همین دانش آموزان فقط مجبورند در کلاس باشند.این وضعیت در مدارس دولتی بسیار بیشتر از مدارس غیر دولتی دیده می شود.

احمد بخارایی:

شادابی و نشاط یک تعریف اجتماعی دارد و در این شادابی یک بالندگی هم نهفته است .فکر نمیکنم مدارس ما شاد باشند ممکن است در ظاهر دانش آموز بخندد و با دوستش خوش بگذراند اما بسیاری از دانش آموزان هم هستند که علاقه ای به مدرسه رفتن ندارند این موضوع هم عوامل و دلایل خاصی دارد.

مهدی بهلولی:

باید بپذیریم که محیط مدرسه برای دانش آموزان شاد نیست.البته این به معنای آن نیست که محیط مدارس غم زده است اما با فضای شاد هم بسیار فاصله داریم .مدارس و محتوای کتاب های درسی بسیار خسته کننده است و هیچ ارتباطی با جامعه و زندگی دانش آموزان ندارد.

دانش آموزان ساعت ها در یک فضای بسته نگه داشته می شوند و ساعتها و زنگهای تدریس هم پشت سر هم است حتی ساختمان مدارس نیز فرسوده است و هیچ جذابیتی برای دانش آموزان ندارد.در مدارس فضای غذا خوردن،استراحت کردنو بازی کردن وجود ندارد.بنابراین باید گفت که دانش آموزان علاقه ای برای ماندن در مدرسه ندارند.پس لازم است در محتوای درسی و نحوه آموزش جذابیت هایی در محیط مدرسه ایجاد شود.

 ، رئیس جمهور در آیین بازگشایی مدارس و آغاز سال تحصیلی جدید که در مدرسه دخترانه شاهد حضرت خدیجه (س)منطقه ۱۸تهران برگزار شد، پرسش مهر سال تحصیلی۹۹_۱۳۹۸ را به موضوع وضعیت محیط مدارس اختصاص داد و از دانش آموزان سؤال کرد :آیا محیط مدرسه برای شما دلپذیر،شاد و دلخواه است؟»وچگونه میتوانیم محیط مدرسه را به محیطی شادتر، دلپذیرتر،امن تر تبدیل کنیم؟»

پرسشی که رئیس جمهور امسال مطرح کرد بیستمین پرسش مهر و هفتمین پرسشی است که طرح کرده است.

فضای مدارس کشور سختگیرانه ونمره محور است وهمین سختگیری برای گرفتن نمره موجب می شود که ما دانش آموزان علاقه ای به حضور در کلاس نداشته باشیم.

اگر از همکلاسی های من بپرسید که کدام زنگ را بیشتر دوست دارید بیشتر آنها جواب می دهند زنگ آخر را چرا که می دانند بعد از آخرین کلاس می توانند از مدرسه خلاص شوند این زنگ خطر برای مسئولان آموزشی است.

برخی از معلمان بی حوصله اند و خلاقیتی برای شاد کردن کلاس ندارند.من فکر میکنم مسئولان آموزش وپرورش باید از معلمان شروع کنند و برای آنها شادابی را تعریف کنند تا آنها این شادی را به ما دانش آموزان ائتقال دهند.